पू. लं. नी आपले मित्र सलील घोष यांना लिहिलेलं पत्र

                                                                                                                                                  पुणे ४ 

८ नोव्हेंबर १९७९ 

িপৃড় সলীল,

            माझी साठी संपल्याच्या अफवेवर विश्वास ठेवू नये. कुणाचीही एकसष्ठी म्हणली की ह्या पुण्यातली माणसं प्रथम पाळण्यातल्या पोरासारखं दचकून अंग काढतात. मग सत्कार समारंभ करून थैली देणार म्हणतात आणि हळूच त्यातून अंग काढतात. तेंव्हा तसले कसलेही सोपस्कार मी करून घेणार नाही याबद्दल निश्चिंत असावे. अतिस्नेह पापशंकी असतो. तेंव्हा तुमच्यासारख्या माझ्या मित्रांच्या जीवाला उगीचच घोर लागू नये म्हणून हे पत्र.        

           वयाबियाचे हिशोब इतिहास संशोधकांनी (बहुधा चुकीचे) आणि वयपरत्वे उपटणाऱ्या आजारांवर औषधे (तीही बहुधा चुकीची) देणाऱ्या डॉक्टरांनी करावे. पण तुम्हाला कळविणेस आनंद होतो की, 'हल्लीची पिढी बिघडली आहे' किंवा 'आमच्या वेळचं ते आता राहिलं नाही' यासारखी केवळ कवळीतूनच फुटायला योग्य अशी वाक्यं माझ्या तोंडून चुकूनही निघत नाहीत. हल्लीच्या मोगऱ्यालाही आपले नाक चोंदलेले नसल्यास कुठल्याही काळातल्या फुललेल्या मोगऱ्याइतकाच चांगला वास येतो. उदाहरणार्थ : हल्लीच्या पोरी पूर्वीच्या पोरींसारख्या छान लाजत नाहीत, हे म्हणणे साफ खोटे आहे. परवाच मी एका पोरीला 'काय ग, कितवीत आहेस?' असे विचारले. ते ऐकून ती नुसती लाजली नाही तर लाजलाजली. आणि म्हणाली, 'मी? इश्श माझी मुलगी यंदा बी. ए. ला आहे.' (पत्र खाजगी आहे म्हणून सांगतो. ते मला माहित होतं.) तात्पर्य काय की उन्हे उतरत चालली म्हणून त्यातले सोने बघायचे टाळायची गरज नाही.  (अहाहा!)

                 असो. आता भेटीचे योग यायला हवेत तितके जुळून येत  नाहीत.  शिवाय प्रतिवर्षी ठराविक दिवशी नेमाने 'मित्रमीलन' वगैरे साजरे करण्याचा प्रदर्शनी भावूकपणाहि कधी आपण केला नाही. (म्हणूनच मैत्री टिकली.) तरीही कधीमधी खुशाली कळवावी म्हणून पत्र लिहायला सोबत कागद पाठवीत आहे. ते वापरावे. (लिहायला.)

                 तर सांगायची गोष्ट काय की जोपर्यंत 'इथे सखे नि सोबती कुणी इथे कुणी तिथे' असे मी खूप आनंदाने आणि अभिमानाने म्हणू शकतो तोपर्यंत ह्या आपल्या मैफिलीतले माझे वय पंचवीसच. मग - 

                                                                     पिको हे मस्तक

                                                                      दुखोत गुडघे

                                                                      मैतरीचे धागे

                                                                      जैसे थे च - (संत कवि सखदेव)

हा माझा कायमचा पंचविसावा वाढदिवस सतत साजरा होत राहावा यासाठी माझ्यावर वर्षानुवर्षे निरपेक्ष प्रेम करणाऱ्या तुम्हा मित्राना उदंड आयुष्य आणि स्वास्थ्य लाभणे मात्र अत्यंत आवश्यक आहे. तसे ते लाभो ही याप्रसंगी माझी मनापासून इच्छा आहे. 

                                                                                                                                                     তৗমার,

                                                                                                                                                       পু.  ল. 

मूळ स्रोत - http://www.puladeshpande.net