ती फुलराणी

ती फुलराणी 

हिरवे हिरवे गार गालिचे, हरित तृणांच्या मखमालीचे 

त्या सुंदर मखमालीवरती, फुलराणी ही खेळत होती

गोड निळ्या वातावरणात, अव्याज मने होती डोलत

प्रणयचंचल त्या भृलीला, अवगत नव्हत्या कुमारीकेला

आईच्या मांडीवर बसुनी, झोके घ्यावे गावी गाणी

याहुनी ठावे काय तियेला, साध्या भोळ्या फुलराणीला?

पूरा विनोदी संध्यावात, डोल दोलवी हिरवे शेत

तोच एकदा हासत आला, चुंबून म्हणे फुलराणीला

"छानी माझी सोनुकली ती, कुणाकडे गं पहात होती?

कोण बरे त्या संध्येतून, हळूच पहाते डोकावून?

तो रविकर का गोजिरवाणा, आवडला अमुच्या राणीला?"

लाज लाजली या वचनांनी, साधी भोळी ती फुलराणी

आन्दोली संध्येच्या बसुनी, झोके झोके घेते रजनी 

त्या रजनीचे नेत्र विलोल, नभी चमकती ते ग्रहगोल

जादू टोणा त्यांनी केला, चैन पडेना फुलराणीला

निजली शेते निजले रान, निजले प्राणी थोर लहान

अजून जागी फुलराणी ही, आज कशी तळ्यावर नाही?

लागेना डोळ्याशी डोळा, काय जाहले फुलराणीला?

या कुंजातून त्या कुंजातून, इवल्या इवल्या दिवट्या लावून

मध्यरात्रीच्या निवांत समयी, खेळ खेळते वनराणी ही
त्या देवीला ओव्या सुंदर, निर्झर गातो त्या तालावर
झुलुनी राहिले सगळे रान, स्वप्नसंगमी दंग होऊन!
प्रणयचिंतनी विलीन वृत्ती, कुमारिका ही डोलत होती
डुलता डुलता गुंग होऊनी, स्वप्ने पाही मग फुलराणी.

"कुणी कुणाला अवकाशांत, प्रणयगायने होते गात
हळूच मागुनी आले कोण, कुणी कुणा दे चुंबनदान!"
प्रणय खेळ हे पाहुनी चित्ती, विरहार्ता फुलराणी होती;
तो व्योमीच्या प्रेमदेवता, वाऱ्यावरती फिरता फिरता
हळूच आल्या उतरून खाली, फुलराणीसह करण्या केली
परस्परांना खूणवुनि नयनीं, त्या वदल्या ही आमुची राणी!

स्वर्गभूमीचा जुळवित हात, नाच नाचतो प्रभात वात
खेळूनी दमल्या त्या ग्रहमाला, हळूहळू लागती लपावयाला
आकाशीची गंभीर शांती, मंद मंद ये अवनीवरती
विरु लागले संशयजाल, संपत ये विरहाचा काल
शुभ्र धुक्याचे वस्त्र लेवुनी, हर्षनिर्भरा नटली अवनी;
स्वप्नसंगमी रंगत होती, तरीहि अजुनी फुलराणी ती!

तेजोमय नव मंडप केला, लख्ख पांढरा दहा दिशांना
जिकडे तिकडे उधळित मोती, दिव्य वऱ्हाडी गगनी येती
लाल सुवर्णी झगे घालूनी, हासत हासत आले कोणी
कुणी बांधिला गुलाबी फेटा, झगमगणारा सुंदर मोठा!
आकाशी चंडोल चालला, हा वाङनिश्चय करावयाला;
हे थाटाचे लग्न कुणाचे, साध्या भोळ्या फुलराणीचे!

 गाऊ लागले मंगलपाठ, सृष्टीचे गाणारे भाट,
वाजवी सनई मारुतराणा, कोकीळ घे तानांवर ताना!
नाचू लागले भारद्वाज, वाजविती निर्झर पखवाज
नवरदेव सोनेरी रविकर, नवरी ही फुलराणी सुंदर!
लग्न लागते! सावध सारे!सावध पक्षी! सावध वारे!
दवमय हा आंतरपाट फिटला, भेटे रविकर फुलराणीला!

वधूवरांना दिव्य रवांनी, कुणी गाइली मंगल गाणी
 त्यात कुणीसे गुंफत होते, परस्परांचे प्रेम! अहा ते!
आणिक तेथील वनदेवीही, दिव्य आपुल्या उच्छ्वासाही
लिहित होत्या वातावरणी, फुलराणीची गोड कहाणी!
गुंतत गुंतत कवी त्या ठायी, स्फुर्तीसह विहराया जाई;
त्याने तर अभिषेकच केला, नवगीतांनी फुलराणीला!

कवी - बालकवी