कणा

कणा

'ओळखलंत का सर मला', पावसात आला कोणी

कपडे होते कर्दमलेले केसांवरती पाणी,

क्षणभर बसला नंतर हसला बोलला वरती पाहून;

'गंगामाई पाहुणी आली, गेली घरट्यात राहून;

माहेरवाशीण पोरीसारखी चार भिंतीत नाचली

मोकळ्या हाती जाईल कशी - बायको मात्र वाचली.

भिंत खचली चूल विझली होते नव्हते नेले

प्रसाद म्हणून पापण्यांमध्ये पाणी थोडे ठेवले-

कारभारणीला घेऊन संगे सर, आता लढतो आहे

पडकी भिंत बांधतो आहे चिखलगाळ काढतो आहे'

पैशाकडे हात जाताच हसत हसत उठला

'पैसे नकोत सर, जरा एकटेपणा वाटला-

मोडून पडला संसार तरी मोडला नाही कणा-

पाठीवरती हात ठेऊन नुसते 'लढ' म्हणा.'

कवी - कुसुमाग्रज (वि. वा. शिरवाडकर)